สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน..
วันนี้วันที่ 18 ธันวาคม 2554 เวลา 11.40น.
ผมนั่งฟังเพลงและอยากจะเขียนเพลงสักเพลงนึง อยากจะเขียนความในใจลงไปสักอย่าง ในขณะที่ผมเหมือนยืนอยู่ปลายเหว และนั่นทำให้ผมคิดถึงชีวิตตัวเองว่ามันจะถอยหลังหรือเดินไปข้างหน้า แต่ที่รู้ๆตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงนั้นมานานมาก และมันทำให้ผมหนาวมากผมยืนมองท้องฟ้าตลอดไม่ว่าสิ่งที่ผมยืนอยู่มันจะเป็นตรงไหนของโลก ผมมองไปข้างบนทำให้นึกถึงอดีตและอนาคต เพราะผมไม่อยากอยู่กับปัจจุบันที่เป็น มันจะทำให้ผมนั้นก้มหน้าลงมา แล้วจะเห็นปลายเหว หรือข้างหลังที่อาจจะต้องถอยหรือไม่ ผมจะขออยู่กับทองฟ้า พระจันทร์ พระอาทิตย์ที่ได้ส่องลงมา จะยืนมองท้องฟ้าอย่างนี้ต่อไป ไม่ว่ามันจะช้ำ สุข ทุกข์ หนาว สักเพียงไหน.. ผมนั้นยังอยู่ได้ วันนี้มีเพียงเท่านี้ที่อยากจะบอกเท่านั้น ขอบคุณครับ
วันนี้วันที่ 18 ธันวาคม 2554 เวลา 11.40น.
ผมนั่งฟังเพลงและอยากจะเขียนเพลงสักเพลงนึง อยากจะเขียนความในใจลงไปสักอย่าง ในขณะที่ผมเหมือนยืนอยู่ปลายเหว และนั่นทำให้ผมคิดถึงชีวิตตัวเองว่ามันจะถอยหลังหรือเดินไปข้างหน้า แต่ที่รู้ๆตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงนั้นมานานมาก และมันทำให้ผมหนาวมากผมยืนมองท้องฟ้าตลอดไม่ว่าสิ่งที่ผมยืนอยู่มันจะเป็นตรงไหนของโลก ผมมองไปข้างบนทำให้นึกถึงอดีตและอนาคต เพราะผมไม่อยากอยู่กับปัจจุบันที่เป็น มันจะทำให้ผมนั้นก้มหน้าลงมา แล้วจะเห็นปลายเหว หรือข้างหลังที่อาจจะต้องถอยหรือไม่ ผมจะขออยู่กับทองฟ้า พระจันทร์ พระอาทิตย์ที่ได้ส่องลงมา จะยืนมองท้องฟ้าอย่างนี้ต่อไป ไม่ว่ามันจะช้ำ สุข ทุกข์ หนาว สักเพียงไหน.. ผมนั้นยังอยู่ได้ วันนี้มีเพียงเท่านี้ที่อยากจะบอกเท่านั้น ขอบคุณครับ
